Nie było to nic innego jak długi patyk wbity w płaską powierzchnię wskazujący godzinę na podstawie różnej długości i kąta padania cienia. Ówcześni ludzie nie wiedzieli, że zegar jest bardzo niedokładny. W każdej porze roku bowiem długość i ułożenie cienia były różne, więc ten sam cień wskazywał inną godzinę zimą inną latem. Precyzyjniejszym i mniej zawodnym był zegar wodny oraz podobnie działająca klepsydra. W obu mechanizmach odpowiednio woda i piasek przesypywały się przez szczelinę odmierzając czas. Różnica polegała na tym, że piasek osypywał się z regularną prędkością, natomiast woda kapała szybciej jeśli było jej dużo, a im wody było mniej tym prędkość spadała.

Wszystkie zegary napędzane wszelkimi mechanizmami były już unowocześnioną i ulepszoną formą. Zegar wahadłowy wykorzystuje siłę grawitacji oraz odpowiednich obciążników, bez których nie mógłby poprawnie funkcjonować. W każdym tego typu mechanizmie istotną rolę odgrywają wielkość obciążników oraz długość łańcuszków na których wiszą. Tego typu czasomierze mają kilka rodzajów np. kukułkowe czy z melodią tzw. kuranty. Ich błąd wynosi do sekundy na dobę, pod warunkiem braku zakłóceń, wibracji czy przenoszenia skrzyni z całym mechanizmem.

 

Najciekawiej i najdokładniej prezentują się zegary współczesne – kwarcowe i atomowe. Są to zegary współcześnie najdokładniejsze. Powstały na podstawie skomplikowanych działań fizycznych. Kwarcowe i atomowe opierają się na zasadzie działania atomu odpowiednio kwarcu i cezu. Zegar atomowy jest zegarem według, którego określa się czas obowiązujący na całym świecie i działa z dokładnością do trzynastego miejsca po przecinku. Jest w dniu dzisiejszym najprecyzyjniejszym miernikiem czasu.  Współczesne zegarki noszone na rękach to w głównej mierze zegarki kwarcowe. Mechanizm działa przy udziale i ruchu ziaren kwarcu. Są łatwe w obsłudze oraz ich błąd pomiaru jest na tyle niewielki, że nie ma znaczenia dla przeciętnego użytkownika.